آیت الله امینی درگذشت + زندگینامه
آیت الله «ابراهیم امینی» دانشمند اسلامی، نویسنده شیعی و رییس اسبق شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت(ع) دار فانی را وداع گفت.
آیت الله «ابراهیم امینی» دانشمند اسلامی و نویسنده شیعی دار فانی را وداع گفت.
ایشان که چند روز گذشته در "بیمارستان شهید بهشتی قم" بستری بود غروب امروز جمعه 5 اردیبهشت 1399 و همزمان با شب اول ماه مبارک رمضان 1441 درگذشت.
آیت الله ابراهیم امینی که عضو مجلس خبرگان رهبری و مجمع تشخیص مصلحت نظام بود در هنگام وفات 95 سال داشت.
ایشان از محضر اساتید بزرگی همچون امام خمینی(ره)، حاج آقا حسین قمی، حاج آقا رحیم ارباب، آیت الله سلطانی، آیت الله بهاءالدینی، آیت الله مرعشی نجفی، آیت الله گلپایگانی و علامه طباطبائی علم آموخته بود.
ریاست شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت(ع)، نایب رئیسی مجلس خبرگان رهبری، ریاست دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری در سه دوره متوالی، امامت جمعه قم، عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی و نمایندگی امام(ره) در امور استانهای هرمزگان و مازندران از جمله فعالیت های سیاسی و اجرایی مرحوم آیت الله امینی بود.
* پیکر آیت الله امینی فردا در قم به خاک سپرده می شود
پیکر مرحوم آیت الله امینی فردا شنبه 6 اردیبهشت 1399 در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) در قم به خاک سپرده می شود.
بنا بر اعلام خانواده آن فقید سعید، به دلیل شرایط کرونایی فعلاً مراسم عمومی برای ایشان برگزار نخواهد شد.
* زندگینامه
«ابراهيم امينى» فرزند «حسين» در سال 1304 در شهر "نجف آباد" واقع در استان اصفهان متولد شد. در حدود شش سالگى پدر ایشان وفات كرد و از ابتدای زندگی، غم یتیمی را چشید.
- دوران تحصيل
وی دروس جدید را تا کلاس ششم ابتدايی در يكی از مدارس غير دولتی و شبانه به پايان رساند و در جلسات قرآن كه در مساجد تشكيل می‌شد نیز شركت جدی داشت.
از همان سالها عاشق طلبگی و تحصيل علوم دينی شد و در فروردين 1321 پس از كسب رضايت مادر همراه دو تن از دوستان خود به حوزة علميه قم آمد و در مدرسه حاج ملا صادق سكونت یافت. در آن مقطع حدود سه ماه در قم توقف داشت که دوران خوش و زيبايی برای وی محسوب می شد؛ مخصوصاً شركت در درس اخلاق امام خمينى (که آن زمان به «حاج آقا روح الله» معروف بودند) برايش بسيار جالب بود.
روزگار او همزمان با اشغال ايران به دست نيروهای متفقين بود و از اين رو ارزاق عمومی كمياب شده بود و مردم در معيشت دچار مشكلات فراوان شده بودند. او در اين مدت در روزهای پنج‌شنبه و جمعه در درس اخلاق امام(ره) شركت می‌كرد و شبهای جمعه نيز به درس اخلاق «حاج آقا حسين قمی» می‌رفت. نماز مغرب و عشا را در فيضيه به امامت آيت الله «سيد محمدتقی خوانساری» می خواند تا اينكه ايام تعطيلی حوزه‌های علميه و فصل تابستان فرا رسيد و دوره سه ماهه حضور او در قم به سر آمد.
با فرا رسيدن تعطيلات تابستانى به نجف آباد مراجعت كرد و تابستان را در حوزه نجف آباد به تحصيلات ادامه داد. با آغاز سال تحصیلی، به دليل كميابى و گران بودن ارزاق (در اثر اشغال ايران بوسيله سپاه متفقين) نتوانست به قم برگردد و ناچار شد براى ادامه تحصيلات به حوزه علميه اصفهان برود. مدارس اصفهان مخصوصاً در دروس ادبيات و سطح، بسيار غنی و ممتاز بود. ابتدا در مدرسه نوريه و بعد از چندی در مدرسه كاسه گران و در نهايت در مدرسه جده بزرگ مسكن گزيد و به تحصیل پرداخت.
حوزه علميه اصفهان در آن روزگار رونق فراواني داشت و در امور معنوی نيز بسيار شگفت‌آور بود. آيت‌الله امينی در اين سالها به تكميل دروس دوره سطح مشغول شد و همواره از محضر استادان اخلاق، همچون «حاج ميرزا علی شيرازی» بهره می‌برد. مدت حضور او در اصفهان نزديك به شش سال بود.
در سال 1326 موفق شد که برای ادامه تحصيل مجدداً به حوزه علميه قم برود تا از محضر استادان مهمترین حوزه علمیه ایران كسب فيض نمايد. در آنجا نيز از محضر آيات عظام و استادان بسياری در فقه و اصول و حكمت بهره برد و در كنار آن به تهذيب نفس و بهره‌مندی از دروس اخلاق اشتغال داشت. در اين مدت از تدريس دروس فرا گرفته نيز غافل نماند.
- فعاليتهای علمی و فرهنگی
فعاليتهای علمی و فرهنگی آيت‌الله اميني فراوان است. از جمله مي‌توان به سفرهاي تبليغي او در مناطق مختلف كشور اشاره كرد. همچنين معظم له در بسياري از سمينارهاي علمي داخل و خارج كشور حضور داشته و به ايراد سخن پرداخته است كه برخي از آنان به چاپ رسيده است.
او در سال 1344 كتاب "دادگستر جهان" را نوشت. اين كتاب در زمانی به چاپ رسيد كه حملات دشمن به مسأله مهدويت بسيار بود و بسياری از جوانان می خواستند با زندگي حجّت دوازدهم آشنا شوند.
- برخی از تأليفات آيت‌الله امينی عبارتند از:
1. بررسی مسائل كلي امامت
2. همه بايد بدانند
3. بانوی نمونه اسلام فاطمه زهرا (سلام الله عليها)
4. اسلام و تمدن غرب
5. آموزش دين (4 جلد)
6. آيين همسرداری
7. آيين تربيت
8. خودسازی
9. دروس من الثقافة الاسلامية
10. انتخاب همسر
11. اسلام و تعليم و تربيت
12. آشنايي با مسائل كلی اسلام
13. وحي در اديان آسماني
14. در كنفرانسها
15. تعليمات دينی دوره ابتدايی و راهنمایی تحصیلی (برای آموزش و پرورش)
16. الگوهای فضیلت
17. خداشناسی
18. پيامبرشناسی و پيامبر اسلام
19. زن در اسلام
20. پرتوی از اسلام
21. نماز؛ نور چشم پیامبر اعظم(ص)
22. روزه؛ تمرین پرهیزگاری
23. مهمترین واجب فراموش شده
24. دادگستر جهان
25. امامت و امامان علیهم السلام
26. تربیت
- تدریس
ایشان سالیان طولانی كتاب هاى سطح فقه و اصول، فلسفه و كلام را در حوزه، تدريس كردند.
خود وی در این زمینه می گوید:
در اوائل پيروزى انقلاب، با توجّه به اسلامى بودن نظام، توجّه همگان بويژه فرهنگيان و دانشجويان براى شناخت صحيح آراء اسلامى به سوى حوزه علميه جلب شد. نظر اسلام را در همه چيز حتى ورزش و كشتى خواستار بودند و با حرص و ولع پى گيرى مى كردند. اين تقاضا در بين مسئولين آموزش و پرورش و دانشگاهيان بيشتر مشاهده مى شد. ولى متأسفانه حوزه علميه در آن زمان براى پاسخگويى بدين نيازها آمادگى كامل نداشت ، چون جزء برنامه رسمى حوزه نبود. تأمين اين نياز ضرورى و فورى به دو چيز نياز داشت يكى مطالعه و تحقيق در علوم مربوطه و تهيه متون لازم . ديگرى مسافرت به شهرهاى مختلف ايران و شركت در سمينارها و جلسات فرهنگى جهت عرضه مطالب به علاقه مندان و پاسخگويى به پرسشهاى گوناگون آنها، و احياناً سفر به كشورهاى خارجى به همين منظور و انجام اين مسئوليت هاى جديد با ادامه درس و بحث هاى حوزوى چندان سازگار نبود. ناچار بايد يكى از اين دو امر انتخاب مى شد:
ادامه درس و بحث حوزوى كه امرى ضرورى بود يا رها كردن بحث هاى حوزوى و صرف همه اوقات در تأمين نيازهاى جديد. اكثر فضلاء روش اول را انتخاب كردند، ولى من روش دوم را لازم تر ديدم و برگزيدم. بدين علت كه احساس كردم حوزه علميه از لحاظ استاد كمبودى ندارد، در صورتى كه تأمين نيازهاى فرهنگى جديد امرى ضرورى تر مى باشد، بويژه مسائل تعليم و تربيت ، جوانان و خانواده. در همين راستا اكثر اوقاتم را صرف مطالعه در مسائل جديد، تأليف كتاب هاى مورد نياز، مسافرت به شهرهاى مختلف ايران ، سخنرانى در مجامع فرهنگى و پاسخگويى به سؤالات مربوطه كردم. و در همين رابطه سفرهاى فراوانى به كشورهاى خارجى و حضور در سمينارها، دانشگاه ها و مجامع فرهنگى داشتم . كه زمان آن ها غالباً كمتر از پانزده روز نبود و گاهى به بيش از چهل روز مى كشيد. و از انتخاب اين روش پشيمان نيستم.
- زندگی سیاسی و مبارزات انقلابی
مرحوم آیت الله امینی درباره فعالیت ای سیاسی خود می گوید:
در سال 1341 شمسى در جلسه اى سرّى شركت كردم كه اعضاى آن آقايان: حاج شيخ عبدالرّحيم ربّانى شيرازى، شيخ على مشكينى، شيخ على قدّوسى، شيخ حسينعلى منتظرى، شيخ محمدتقى مصباح يزدى، شيخ مهدى حائرى تهرانى، شيخ على اكبر هاشمى رفسنجانى و شيخ احمد آذرى قمى، سيد محمد خامنه اى و سيد على خامنه اى بودند.
آن جمع اساسنامه مفصّلى داشت و اهدافى را كه دنبال مى كرد به قرار زير بود:
1. اصلاح حوزه علميّه قم؛
2. تبليغ اسلام؛
3. امر به معروف و نهى از منكر؛
4. سعى در اجراى احكام سياسى، اجتماعى و اقتصادى اسلام.
جلسه كاملاً سرّى و منظّم بود و مسئوليّت ها بين افراد تقسيم شده بود. بعدها همين جلسه هستهء مركزى جامعهء مدرّسين را تشكيل داد.
در سال 1342 شمسى كه مبارزات ضدّ رژيم پهلوى شروع شد، تشكّل مذكور بدون اين كه خودش را به صورت يك جمعيّت متشكّل معرّفى كند با جدّيّت تمام در خدمت امام خمينى(قدس سره) بود و از او حمايت مى كرد. در چاپ و نشر اعلاميه ها، در تشويق علما و مراجع براى همكارى ، تشويق مردم به اعتصاب ، در مسافرت به شهرستان ها، در اعزام طلاّب به شهرستان ها، در تشويق مدرّسان به امضاى اعلاميه ها، جدّى و فعّال بودند. بنده نيز در اين تشكّل و گاهى به تنهايى انجام وظيفه مى كردم.
بعد از بازداشت امام خمينى در پانزدهم خرداد 1342 نيز در روشن كردن افكار مردم و تشويق مراجع و علماى قم و شهرستان ها نيز فعّال بودم . همين تشكّل بعد از تبعيد امام به تركيه و بعداً به نجف اشرف ، مسئوليّت ارتباط امام با مردم وهدايت مردم و گرم نگه داشتن ميدان مبارزه را بر عهده داشت. در همهء اين مراحل بنده هم مانند ساير آقايان فعّال بودم.
بعد از بازداشت امام در پانزدهم خرداد 1342 و هجرت جمعى از علماى بزرگ به تهران براى آزاد كردن حضرت امام، بنده نيز به تهران رفتم و در جمع آنان فعّال بودم. در دعوت به تشكيل جلسات مشترك، درتشويق آنان به اقدامات مناسب، در تهيّهء اطلاعيه ها، در تشويق به توقّف در تهران و اقدامات لازم براى آزادى امام و پيش گيرى از تبعيد و ادامهء زندان و اعدام احتمالى امام ، نقش فعّالى داشتم.
يكى از يازده نفرى بودم كه بعد از وفات آية الله حكيم اعلاميهء مرجعيّت امام خمينى را امضا كردند. زمانى كه امام از نجف اشرف به پاريس تشريف برد به پاريس رفتم و با امام در بارهء حوادث ايران ملاقات و گفتگو داشتم.
بعد از پيروزى انقلاب همراه با اعضاى جامعهء مدرّسين يا به تنهايى، در خدمت امام و انقلاب بودم. پانزده روز بعد ازپيروزى انقلاب از سوى امام مأموريّت يافتم كه به استان هرمزگان بروم و به امور نهادهاى نوپا و اوضاع ارتش و ادارات بندرعبّاس، جزيرهء كيش و ديگر جزاير استان و وضع علماى اهل سنّت و حوزه هاى علميّه رسيدگى كنم. از اين رو، چندماه در آن جا توقّف كردم و در بين طلاّب و علماى اهل سنّت مبلغى تقسيم نمودم كه بعد از آن به دستور امام به صورت شهريّهء مستمر در آمد.
بعد از مراجعت از هرمزگان بار ديگر از سوى حضرت امام مأمور شدم به استان مازندران به ويژه تركمن صحرا بروم و به امور آن جا رسيدگى كنم و به دستور امام اوّلين شهريّهء رسمى را به طلاّب و علماى اهل سنّت پرداختم. براى اجراى فرمان عفو امام سفرى به همدان، ملاير و نهاوند و مأموريّت ديگرى نيز به نائين داشتم.
سه دوره هشت ساله، به نمايندگى مجلس خبرگان رهبرى از استان چهارمحال و بختيارى انتخاب شدم . در مقام نائب رئيسى و در كميسيون ها و در اداره دبيرخانه خبرگان انجام وظيفه كردم و فعال بودم . ولى در دورهء چهارم ، با همه اصرارى كه دوستان، در كانديداتورى از تهران داشتند به عللى كه مهمترين آنها عدم قدرت بر انجام وظيفه بود امتناع ورزيدم و از الطافشان تشكر مى كنم.
علاوه بر اين ها، عضو هيئت امناى دانشگاه امام صادق(ع) عضو هيئت امناى مجمع جهانى علوم اسلامى طلاّب غيرايرانى ، عضو هيئت علمى و برنامه ريزى مجمع جهانى علوم اسلامى بودم و در جامعهء مدرّسين حوزهء علميّهء قم كه يك نهاد علمى ـ سياسى است، چه قبل از پيروزى انقلاب و چه بعد از آن، همواره يك عضو فعّال بوده ام. مدّت ها به عنوان دبير و گاهى به عنوان نايب رئيس به قدر وسع و توانايى انجام وظيفه مى كردم و نيز مسئول بخش فرهنگى اين نهاد بودم.
در طول فعّاليّت هاى سياسى، اجتماعى ، چه در جامعه مدرّسين يا غير آن ، همواره فردى آزاد و معتدل بوده ام و سعى كرده ام از مرز حق تجاوز نكنم، از افراط و تفريطها و گروه گرايى ها و جناح بازى ها خوددارى كرده ام. در تعريف و تمجيد يا انتقاد از شخصيّت هاى روحانى و سياسى نيز سعى كرده ام از مرز حق تجاوز نكنم.
از ارديبهشت 1371 به دستور مقام معظّم رهبرى آية الله خامنه اى ـ مدّ ظلّه العالى ـ به امامت جمعه شهر قم منصوب شدم و به اتفاق آية الله مشكينى و آية الله جوادى آملى، هر سه هفته يك مرتبه، به نوبت نماز جمعه قم را اقامه مى كنيم كه بعد از ارتحال آية الله مشكينى(قدس سره) با انتصاب آية الله استادى به امامت جمعه قم، همين نوبت ادامه دارد. در مجمع تشخيص مصلحت نظام نيز عضويّت دارم.
اكثر اوقاتِ من به مطالعه، تحقيق، نگارش كتاب، شركت درسمينارهاى علمى و فرهنگى و نظارت بر تحقيقات دبيرخانه مجلس خبرگان و اداره دبيرخانه این مجلس صرف مى شد.
يكى از توفيقات من اين بوده كه براى تبليغ اسلام و تبيين ارزش هاى جمهورى اسلامى ايران و روشن كردن افكارعمومى و دفاع از حكومت اسلامى به چند كشور خارجى سفر كرده ام و در بعضى سمينارها و كنگره ها و مجامع علمى شركت نموده ام و با لطف خدا موفق بوده ام كه مى توان به كشورهاى نيجريه ، ساحل عاج ، گابون، سرالئون، گينه ، اتيوپى، غنا، زيمباوه، كنيا، اوگاندا، اندونزى، بنگلادش، تايلند، سوريه، سريلانكا، هندوستان، پاكستان، چين، مالزى ، سنگاپور، استراليا، زلاندنو، فرانسه، انگلستان، ايرلند، اتريش، آلمان ، كانادا و ژاپن اشاره كرد.
دركلّيّه سفرهاى خارج از كشور از لحاظ فرهنگى وسياسى موفق بودم واين سفرها متناسب با هزينهء در نظر گرفته شده كه نسبتاً كم بود، به حال اسلام و انقلاب مفيد بود.
ـ مسؤولیت های اجرایی
برخی از مسؤوليتهای آیت الله امینی در طول چهل و یک سال گذشته عبارتند از:
1. نماينده امام خمینی(ره) در امور استان هرمزگان؛
2. نماينده امام خمینی(ره) در امور استان مازنداران؛
3. نماينده امام خمینی(ره) در اجرای فرمان عفو در همدان، ملاير و نهاوند؛
4. عضويت در شورای بازنگری قانون اساسی با حكم امام خمینی(ره)؛
5. چهار دوره نمايندگی در مجلس خبرگان از سوی مردم استان های "چهار محال و بختياری" و "تهران"؛
6. نايب رئيس مجلس خبرگان رهبری؛
7. ريیس دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری؛
8. رییس شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت(ع)؛
9. عضويت در هيأت امنای دانشگاه امام صادق(ع) و مرکز جهانی علوم اسلامی؛
10. عضويت در جامعه مدرسين حوزه علميه قم؛
11. امام جمعه شهر قـم از سال 1371 تا 1390؛
12. معاون سرپرست حجاج ایرانی بیت الله الحرام؛
13. عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام.
آیت الله «ابراهیم امینی» دانشمند اسلامی و نویسنده شیعی دار فانی را وداع گفت.
ایشان که چند روز گذشته در "بیمارستان شهید بهشتی قم" بستری بود غروب امروز جمعه 5 اردیبهشت 1399 و همزمان با شب اول ماه مبارک رمضان 1441 درگذشت.
آیت الله ابراهیم امینی که عضو مجلس خبرگان رهبری و مجمع تشخیص مصلحت نظام بود در هنگام وفات 95 سال داشت.
ایشان از محضر اساتید بزرگی همچون امام خمینی(ره)، حاج آقا حسین قمی، حاج آقا رحیم ارباب، آیت الله سلطانی، آیت الله بهاءالدینی، آیت الله مرعشی نجفی، آیت الله گلپایگانی و علامه طباطبائی علم آموخته بود.
ریاست شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت(ع)، نایب رئیسی مجلس خبرگان رهبری، ریاست دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری در سه دوره متوالی، امامت جمعه قم، عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی و نمایندگی امام(ره) در امور استانهای هرمزگان و مازندران از جمله فعالیت های سیاسی و اجرایی مرحوم آیت الله امینی بود.
* پیکر آیت الله امینی فردا در قم به خاک سپرده می شود
پیکر مرحوم آیت الله امینی فردا شنبه 6 اردیبهشت 1399 در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) در قم به خاک سپرده می شود.
بنا بر اعلام خانواده آن فقید سعید، به دلیل شرایط کرونایی فعلاً مراسم عمومی برای ایشان برگزار نخواهد شد.
* زندگینامه
«ابراهيم امينى» فرزند «حسين» در سال 1304 در شهر "نجف آباد" واقع در استان اصفهان متولد شد. در حدود شش سالگى پدر ایشان وفات كرد و از ابتدای زندگی، غم یتیمی را چشید.
- دوران تحصيل
وی دروس جدید را تا کلاس ششم ابتدايی در يكی از مدارس غير دولتی و شبانه به پايان رساند و در جلسات قرآن كه در مساجد تشكيل می‌شد نیز شركت جدی داشت.
از همان سالها عاشق طلبگی و تحصيل علوم دينی شد و در فروردين 1321 پس از كسب رضايت مادر همراه دو تن از دوستان خود به حوزة علميه قم آمد و در مدرسه حاج ملا صادق سكونت یافت. در آن مقطع حدود سه ماه در قم توقف داشت که دوران خوش و زيبايی برای وی محسوب می شد؛ مخصوصاً شركت در درس اخلاق امام خمينى (که آن زمان به «حاج آقا روح الله» معروف بودند) برايش بسيار جالب بود.
روزگار او همزمان با اشغال ايران به دست نيروهای متفقين بود و از اين رو ارزاق عمومی كمياب شده بود و مردم در معيشت دچار مشكلات فراوان شده بودند. او در اين مدت در روزهای پنج‌شنبه و جمعه در درس اخلاق امام(ره) شركت می‌كرد و شبهای جمعه نيز به درس اخلاق «حاج آقا حسين قمی» می‌رفت. نماز مغرب و عشا را در فيضيه به امامت آيت الله «سيد محمدتقی خوانساری» می خواند تا اينكه ايام تعطيلی حوزه‌های علميه و فصل تابستان فرا رسيد و دوره سه ماهه حضور او در قم به سر آمد.
با فرا رسيدن تعطيلات تابستانى به نجف آباد مراجعت كرد و تابستان را در حوزه نجف آباد به تحصيلات ادامه داد. با آغاز سال تحصیلی، به دليل كميابى و گران بودن ارزاق (در اثر اشغال ايران بوسيله سپاه متفقين) نتوانست به قم برگردد و ناچار شد براى ادامه تحصيلات به حوزه علميه اصفهان برود. مدارس اصفهان مخصوصاً در دروس ادبيات و سطح، بسيار غنی و ممتاز بود. ابتدا در مدرسه نوريه و بعد از چندی در مدرسه كاسه گران و در نهايت در مدرسه جده بزرگ مسكن گزيد و به تحصیل پرداخت.
حوزه علميه اصفهان در آن روزگار رونق فراواني داشت و در امور معنوی نيز بسيار شگفت‌آور بود. آيت‌الله امينی در اين سالها به تكميل دروس دوره سطح مشغول شد و همواره از محضر استادان اخلاق، همچون «حاج ميرزا علی شيرازی» بهره می‌برد. مدت حضور او در اصفهان نزديك به شش سال بود.
در سال 1326 موفق شد که برای ادامه تحصيل مجدداً به حوزه علميه قم برود تا از محضر استادان مهمترین حوزه علمیه ایران كسب فيض نمايد. در آنجا نيز از محضر آيات عظام و استادان بسياری در فقه و اصول و حكمت بهره برد و در كنار آن به تهذيب نفس و بهره‌مندی از دروس اخلاق اشتغال داشت. در اين مدت از تدريس دروس فرا گرفته نيز غافل نماند.
- فعاليتهای علمی و فرهنگی
فعاليتهای علمی و فرهنگی آيت‌الله اميني فراوان است. از جمله مي‌توان به سفرهاي تبليغي او در مناطق مختلف كشور اشاره كرد. همچنين معظم له در بسياري از سمينارهاي علمي داخل و خارج كشور حضور داشته و به ايراد سخن پرداخته است كه برخي از آنان به چاپ رسيده است.
او در سال 1344 كتاب "دادگستر جهان" را نوشت. اين كتاب در زمانی به چاپ رسيد كه حملات دشمن به مسأله مهدويت بسيار بود و بسياری از جوانان می خواستند با زندگي حجّت دوازدهم آشنا شوند.
- برخی از تأليفات آيت‌الله امينی عبارتند از:
1. بررسی مسائل كلي امامت
2. همه بايد بدانند
3. بانوی نمونه اسلام فاطمه زهرا (سلام الله عليها)
4. اسلام و تمدن غرب
5. آموزش دين (4 جلد)
6. آيين همسرداری
7. آيين تربيت
8. خودسازی
9. دروس من الثقافة الاسلامية
10. انتخاب همسر
11. اسلام و تعليم و تربيت
12. آشنايي با مسائل كلی اسلام
13. وحي در اديان آسماني
14. در كنفرانسها
15. تعليمات دينی دوره ابتدايی و راهنمایی تحصیلی (برای آموزش و پرورش)
16. الگوهای فضیلت
17. خداشناسی
18. پيامبرشناسی و پيامبر اسلام
19. زن در اسلام
20. پرتوی از اسلام
21. نماز؛ نور چشم پیامبر اعظم(ص)
22. روزه؛ تمرین پرهیزگاری
23. مهمترین واجب فراموش شده
24. دادگستر جهان
25. امامت و امامان علیهم السلام
26. تربیت
- تدریس
ایشان سالیان طولانی كتاب هاى سطح فقه و اصول، فلسفه و كلام را در حوزه، تدريس كردند.
خود وی در این زمینه می گوید:
در اوائل پيروزى انقلاب، با توجّه به اسلامى بودن نظام، توجّه همگان بويژه فرهنگيان و دانشجويان براى شناخت صحيح آراء اسلامى به سوى حوزه علميه جلب شد. نظر اسلام را در همه چيز حتى ورزش و كشتى خواستار بودند و با حرص و ولع پى گيرى مى كردند. اين تقاضا در بين مسئولين آموزش و پرورش و دانشگاهيان بيشتر مشاهده مى شد. ولى متأسفانه حوزه علميه در آن زمان براى پاسخگويى بدين نيازها آمادگى كامل نداشت ، چون جزء برنامه رسمى حوزه نبود. تأمين اين نياز ضرورى و فورى به دو چيز نياز داشت يكى مطالعه و تحقيق در علوم مربوطه و تهيه متون لازم . ديگرى مسافرت به شهرهاى مختلف ايران و شركت در سمينارها و جلسات فرهنگى جهت عرضه مطالب به علاقه مندان و پاسخگويى به پرسشهاى گوناگون آنها، و احياناً سفر به كشورهاى خارجى به همين منظور و انجام اين مسئوليت هاى جديد با ادامه درس و بحث هاى حوزوى چندان سازگار نبود. ناچار بايد يكى از اين دو امر انتخاب مى شد:
ادامه درس و بحث حوزوى كه امرى ضرورى بود يا رها كردن بحث هاى حوزوى و صرف همه اوقات در تأمين نيازهاى جديد. اكثر فضلاء روش اول را انتخاب كردند، ولى من روش دوم را لازم تر ديدم و برگزيدم. بدين علت كه احساس كردم حوزه علميه از لحاظ استاد كمبودى ندارد، در صورتى كه تأمين نيازهاى فرهنگى جديد امرى ضرورى تر مى باشد، بويژه مسائل تعليم و تربيت ، جوانان و خانواده. در همين راستا اكثر اوقاتم را صرف مطالعه در مسائل جديد، تأليف كتاب هاى مورد نياز، مسافرت به شهرهاى مختلف ايران ، سخنرانى در مجامع فرهنگى و پاسخگويى به سؤالات مربوطه كردم. و در همين رابطه سفرهاى فراوانى به كشورهاى خارجى و حضور در سمينارها، دانشگاه ها و مجامع فرهنگى داشتم . كه زمان آن ها غالباً كمتر از پانزده روز نبود و گاهى به بيش از چهل روز مى كشيد. و از انتخاب اين روش پشيمان نيستم.
- زندگی سیاسی و مبارزات انقلابی
مرحوم آیت الله امینی درباره فعالیت ای سیاسی خود می گوید:
در سال 1341 شمسى در جلسه اى سرّى شركت كردم كه اعضاى آن آقايان: حاج شيخ عبدالرّحيم ربّانى شيرازى، شيخ على مشكينى، شيخ على قدّوسى، شيخ حسينعلى منتظرى، شيخ محمدتقى مصباح يزدى، شيخ مهدى حائرى تهرانى، شيخ على اكبر هاشمى رفسنجانى و شيخ احمد آذرى قمى، سيد محمد خامنه اى و سيد على خامنه اى بودند.
آن جمع اساسنامه مفصّلى داشت و اهدافى را كه دنبال مى كرد به قرار زير بود:
1. اصلاح حوزه علميّه قم؛
2. تبليغ اسلام؛
3. امر به معروف و نهى از منكر؛
4. سعى در اجراى احكام سياسى، اجتماعى و اقتصادى اسلام.
جلسه كاملاً سرّى و منظّم بود و مسئوليّت ها بين افراد تقسيم شده بود. بعدها همين جلسه هستهء مركزى جامعهء مدرّسين را تشكيل داد.
در سال 1342 شمسى كه مبارزات ضدّ رژيم پهلوى شروع شد، تشكّل مذكور بدون اين كه خودش را به صورت يك جمعيّت متشكّل معرّفى كند با جدّيّت تمام در خدمت امام خمينى(قدس سره) بود و از او حمايت مى كرد. در چاپ و نشر اعلاميه ها، در تشويق علما و مراجع براى همكارى ، تشويق مردم به اعتصاب ، در مسافرت به شهرستان ها، در اعزام طلاّب به شهرستان ها، در تشويق مدرّسان به امضاى اعلاميه ها، جدّى و فعّال بودند. بنده نيز در اين تشكّل و گاهى به تنهايى انجام وظيفه مى كردم.
بعد از بازداشت امام خمينى در پانزدهم خرداد 1342 نيز در روشن كردن افكار مردم و تشويق مراجع و علماى قم و شهرستان ها نيز فعّال بودم . همين تشكّل بعد از تبعيد امام به تركيه و بعداً به نجف اشرف ، مسئوليّت ارتباط امام با مردم وهدايت مردم و گرم نگه داشتن ميدان مبارزه را بر عهده داشت. در همهء اين مراحل بنده هم مانند ساير آقايان فعّال بودم.
بعد از بازداشت امام در پانزدهم خرداد 1342 و هجرت جمعى از علماى بزرگ به تهران براى آزاد كردن حضرت امام، بنده نيز به تهران رفتم و در جمع آنان فعّال بودم. در دعوت به تشكيل جلسات مشترك، درتشويق آنان به اقدامات مناسب، در تهيّهء اطلاعيه ها، در تشويق به توقّف در تهران و اقدامات لازم براى آزادى امام و پيش گيرى از تبعيد و ادامهء زندان و اعدام احتمالى امام ، نقش فعّالى داشتم.
يكى از يازده نفرى بودم كه بعد از وفات آية الله حكيم اعلاميهء مرجعيّت امام خمينى را امضا كردند. زمانى كه امام از نجف اشرف به پاريس تشريف برد به پاريس رفتم و با امام در بارهء حوادث ايران ملاقات و گفتگو داشتم.
بعد از پيروزى انقلاب همراه با اعضاى جامعهء مدرّسين يا به تنهايى، در خدمت امام و انقلاب بودم. پانزده روز بعد ازپيروزى انقلاب از سوى امام مأموريّت يافتم كه به استان هرمزگان بروم و به امور نهادهاى نوپا و اوضاع ارتش و ادارات بندرعبّاس، جزيرهء كيش و ديگر جزاير استان و وضع علماى اهل سنّت و حوزه هاى علميّه رسيدگى كنم. از اين رو، چندماه در آن جا توقّف كردم و در بين طلاّب و علماى اهل سنّت مبلغى تقسيم نمودم كه بعد از آن به دستور امام به صورت شهريّهء مستمر در آمد.
بعد از مراجعت از هرمزگان بار ديگر از سوى حضرت امام مأمور شدم به استان مازندران به ويژه تركمن صحرا بروم و به امور آن جا رسيدگى كنم و به دستور امام اوّلين شهريّهء رسمى را به طلاّب و علماى اهل سنّت پرداختم. براى اجراى فرمان عفو امام سفرى به همدان، ملاير و نهاوند و مأموريّت ديگرى نيز به نائين داشتم.
سه دوره هشت ساله، به نمايندگى مجلس خبرگان رهبرى از استان چهارمحال و بختيارى انتخاب شدم . در مقام نائب رئيسى و در كميسيون ها و در اداره دبيرخانه خبرگان انجام وظيفه كردم و فعال بودم . ولى در دورهء چهارم ، با همه اصرارى كه دوستان، در كانديداتورى از تهران داشتند به عللى كه مهمترين آنها عدم قدرت بر انجام وظيفه بود امتناع ورزيدم و از الطافشان تشكر مى كنم.
علاوه بر اين ها، عضو هيئت امناى دانشگاه امام صادق(ع) عضو هيئت امناى مجمع جهانى علوم اسلامى طلاّب غيرايرانى ، عضو هيئت علمى و برنامه ريزى مجمع جهانى علوم اسلامى بودم و در جامعهء مدرّسين حوزهء علميّهء قم كه يك نهاد علمى ـ سياسى است، چه قبل از پيروزى انقلاب و چه بعد از آن، همواره يك عضو فعّال بوده ام. مدّت ها به عنوان دبير و گاهى به عنوان نايب رئيس به قدر وسع و توانايى انجام وظيفه مى كردم و نيز مسئول بخش فرهنگى اين نهاد بودم.
در طول فعّاليّت هاى سياسى، اجتماعى ، چه در جامعه مدرّسين يا غير آن ، همواره فردى آزاد و معتدل بوده ام و سعى كرده ام از مرز حق تجاوز نكنم، از افراط و تفريطها و گروه گرايى ها و جناح بازى ها خوددارى كرده ام. در تعريف و تمجيد يا انتقاد از شخصيّت هاى روحانى و سياسى نيز سعى كرده ام از مرز حق تجاوز نكنم.
از ارديبهشت 1371 به دستور مقام معظّم رهبرى آية الله خامنه اى ـ مدّ ظلّه العالى ـ به امامت جمعه شهر قم منصوب شدم و به اتفاق آية الله مشكينى و آية الله جوادى آملى، هر سه هفته يك مرتبه، به نوبت نماز جمعه قم را اقامه مى كنيم كه بعد از ارتحال آية الله مشكينى(قدس سره) با انتصاب آية الله استادى به امامت جمعه قم، همين نوبت ادامه دارد. در مجمع تشخيص مصلحت نظام نيز عضويّت دارم.
اكثر اوقاتِ من به مطالعه، تحقيق، نگارش كتاب، شركت درسمينارهاى علمى و فرهنگى و نظارت بر تحقيقات دبيرخانه مجلس خبرگان و اداره دبيرخانه این مجلس صرف مى شد.
يكى از توفيقات من اين بوده كه براى تبليغ اسلام و تبيين ارزش هاى جمهورى اسلامى ايران و روشن كردن افكارعمومى و دفاع از حكومت اسلامى به چند كشور خارجى سفر كرده ام و در بعضى سمينارها و كنگره ها و مجامع علمى شركت نموده ام و با لطف خدا موفق بوده ام كه مى توان به كشورهاى نيجريه ، ساحل عاج ، گابون، سرالئون، گينه ، اتيوپى، غنا، زيمباوه، كنيا، اوگاندا، اندونزى، بنگلادش، تايلند، سوريه، سريلانكا، هندوستان، پاكستان، چين، مالزى ، سنگاپور، استراليا، زلاندنو، فرانسه، انگلستان، ايرلند، اتريش، آلمان ، كانادا و ژاپن اشاره كرد.
دركلّيّه سفرهاى خارج از كشور از لحاظ فرهنگى وسياسى موفق بودم واين سفرها متناسب با هزينهء در نظر گرفته شده كه نسبتاً كم بود، به حال اسلام و انقلاب مفيد بود.
ـ مسؤولیت های اجرایی
برخی از مسؤوليتهای آیت الله امینی در طول چهل و یک سال گذشته عبارتند از:
1. نماينده امام خمینی(ره) در امور استان هرمزگان؛
2. نماينده امام خمینی(ره) در امور استان مازنداران؛
3. نماينده امام خمینی(ره) در اجرای فرمان عفو در همدان، ملاير و نهاوند؛
4. عضويت در شورای بازنگری قانون اساسی با حكم امام خمینی(ره)؛
5. چهار دوره نمايندگی در مجلس خبرگان از سوی مردم استان های "چهار محال و بختياری" و "تهران"؛
6. نايب رئيس مجلس خبرگان رهبری؛
7. ريیس دبيرخانه مجلس خبرگان رهبری؛
8. رییس شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت(ع)؛
9. عضويت در هيأت امنای دانشگاه امام صادق(ع) و مرکز جهانی علوم اسلامی؛
10. عضويت در جامعه مدرسين حوزه علميه قم؛
11. امام جمعه شهر قـم از سال 1371 تا 1390؛
12. معاون سرپرست حجاج ایرانی بیت الله الحرام؛
13. عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام.